ย้อนวันวาน

เกิดเป็นเรย์ได้ไง555

หญิงสาวผู้หนึ่งมีชื่อเสียงเรียงนามว่า นางจำรูญ  ผลมูล (มารดาของฉัน) กำลังตั้งท้องลูกน้อย แต่ท่านก็ยังสวยบาดตาใจผู้ชายหลายๆคน โดยเฉพาะคุณพ่ออันเป็นที่รักของฉัน 55555 

แม่กำลังตั้งท้องฉัน  (แม่สวยจังเลย) อิอิอิ

คืนวันที่ท้องฟ้ามีดวงดาวระยิบระยับ มีแสงจันทร์สาดสีอมส้ม สว่างไสว(คุณยายเล่าสู่กันฟังค่ะ) ซึ่งตรงกับวันอาทิตย์ที่ 7 มกราคม พ.ศ.2533 แม่เจ็บปวดท้องมากมาย เพราะความซุกซนของฉัน เมื่อเวลา 22.04 นาที ตัวฉันได้ทะลุพุ่งตรงออกมาจากผนังท้องแม่ "เก่งจริงๆเราผ่านผนังมาตั้งหลายชั้น" พร้อมทั้งโชว์พลังเสียงให้พ่อ แม่ พี่ น้องได้รับฟัง เพลงแรกที่โชว์ลูกคอคือ "อุแว อุแว อุแว" เสียงดีจริงๆๆร้องทั้งวันทั้งคืน 

ตาบ๋องแบ๊วจังเลย แม่หญิง อารมณ์ดีตลอดเวลานะเราอะ

มีชายคนหนึ่งชื่อว่า นายวิรัตน์ ผลมูล (บิดา) เดินเข้ามาจองมองดูตัวฉันด้วยความดีใจ (ย่าเล่าให้ฟัง555) เขามาพร้อมกับคำว่า "จารีพร" แปลว่า ผู้หญิงสวย ท่านเลยมอบสิ่งนี้ให้กับฉัน "เด็กหญิงจารีพร  ผลมูล"  และมีชื่อเรียกสั้นๆตามวงการคือ "เรย์" เพื่อเตรียมพร้อมเป็นผู้อาศัยในทะเบียนบ้าน บ้านเลขที่ 63/1 หมู่ 10 ตำบลวังไผ่ อำเภอเมือง จังหวัดชุมพรค่ะ

ซนมากนะเราเดี๋ยวแม่จะพาไปเที่ยว......ไปไหนค่ะแม่ เย้ๆๆไปเทวกัน
ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านวังทอง
เมื่ออายุ 2 ปี แม่ทนกับความซุกซนไม่ไหวแล้ว ต้องพาไปโรงเรียนเพื่่อหาผู้ช่วยตี เพื่อลดอาการซน ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านวังทอง คือโรงเรียนแห่งแรกของเรย์ค่ะ ความเป็นเอกลักษณ์ของเรย์ตอนนั้นคือ (ตัดผมสั้น หน้าม้า ผมตรง ฟันหน้าหายไป 2 ซี่ สวมรองเท้าแตะสีฟ้าไปโรงเรียน) 555 ใครๆก็เรียกว่า
"เรย์ขาโจ๋" กิจกรรมที่เรย์ชอบมีส่วนรวมของโรงเรียนคือ การเชิญธงชาติขึ้นสู่ยอดเสาในทุกๆเช้า ชอบมากๆเลยค่ะ (เป็นเหตุให้มาโรงเรียนก่อนใครๆ) เด็กขยันเรียนอะนะ ขยันมาเล่น

ถูกใจเรย์โจ๋

อนุบาลเมืองชุมพร วัดสุบรรณนิมิตร

เอ๊ะนี่ก็อายุ 4 ปีแล้วนะ ถึงเวลาต้องเปลี่ยนที่เที่ยวไหมอีกแร้วเรา ต้องไปศึกษาในสถานศึกษาแห่งใหม่ คือ ร.ร. อนุบาลเมืองชุมพร วัดสุบรรณนิมิต ได้เข้าเรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาล 1 ถึง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เอกลักษณ์เฉพาะตัวในวัยคือ อ้วน ดำ ตัดผมสั้นหน้าม้า วัยนี้เริ่มลดระดับความซนลงมาเยอะมาก เพราะทนเจ็บปวดกับไม้เรียวไม่ค่อยไหวแล้วค่ะ เรย์ขาโจ๋ขอลาวงการซนค่ะ แต่กลับมาเป็นเด็กที่ค่อนข้างพูดมาก คุยตลอดโดยเฉพาะเวลาเรียน 555 ก็เป็นเด็กอารมณ์ดี อารมณ์ขัน ขันได้ทั้งวันนะเรา   จารีพร!!!! 

โรงเรียนของหนูค่ะ

สอาดเผดิมวิทยา                                                                                                       เมื่ออายุครบ 12 ปี เป็นช่วงชีวิตที่ต้องก้าวไปสู่โลกกว้างอีกระดับหนึ่งของการศึกษา คือ ร.ร. สอาดเผดิมวิทยา เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดชุมพร เดิมเป็นโรงเรียนสตรี เป็นสถานศึกษาชั้นนำของจังหวัดชุมพร เป็นที่ใฝ่ฝันของเด็กๆทุกคน ได้เรียนตั้งแต่ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ถึง ชั้นมัธยมศึกษาที่ 6 (มัธยมปลายเรียนแผนการเรียนวิทย์-คณิต) ยากมากจบมาได้เพราะมีตัวช่วย555 เพื่อนๆที่แสนดีค่อยให้ลอกการบ้าน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเพราะมีการสร้างสรรค์วีรกรรมมากมายกับบรรดาเพื่อนๆ อะอะ มีวีรกรรมสร้างสรรค์ประโยชน์เพื่อสังคมนะ  แต่ที่ไม่สร้างสรรค์ก็มีแต่นิดหน่อยไม่มากไม่มาย 

คืนสู้เหย้า ชาวสอาดเผดิมวิทยา

บรรยากาศของสอาดเผิดมวิทยา

อุ๊ย สมัยมัธยมต้น ห้อง ม.3/2  แซบคูณสองทั้งห้องค่ะ

ดาราหน้ากล้องของ หกทับสี่

เช้ามา ก็ตั้งใจลอกการบ้านกันทุกเช้าเลยนะ ห้อง ม.6/4

ภาพแห่งความรักของห้อง 6/4

สงขลานครินทร์ หาดใหญ่
เมื่ออายุครบ 18 ปี เป็นช่วงชีวิตที่เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมากเลยในชีวิตของฉัน ต้องจากบ้านนาไปสู่เมืองกว้างใหญ่ เพื่อการศึกษาขั้นสูงในระดับปริญญาตรี แล้วจะไปเรียนคณะอะไรละเราโอ๊ะๆๆๆๆ เป็นช่วงเวลาที่เครียดๆๆๆที่สูด กลัวจะไม่มีที่เรียน ฮือๆๆๆๆๆ ในที่สุดสวรรค์เมตตาคนดี ให้ฉันสอบติด คณะวิทยาศาสตร์ สาขาชีววิทยา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ (4 ปี) ดีใจสุดๆๆเลยค่ะ ได้มีที่เรียนเหมือนเพื่อนๆ  

 ลูกพระราชบิดาข้าภูมิใจ

ม. สงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่

พระราชบิดา

ดอกศรีตรัง สัญลักษณ์แห่งความเป็น มอ.

อ่างน้ำ มอ.  คิดเถิงที่สุดๆๆๆ

ความภาคภูมิใจในความเป็นชีววิทยา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

เวลาว่าง เราเฉ๊ะภาพกัน 

ไปออกภาคสนาม เราจะโชว์ฝีมือเชฟกะทะทองกัน 

ออกภาคสนามยามค่ำคืน ของ Lab Amphibian สนุกจิงๆ

ภูมิใจจริงในความเป็นวิดยา

เรียนรู้วัฒนธรรมของศาสนาอิสลาม คุณรู้จักใครบ้างในภาพนี้ อิอิ

คิดถึงพวกเธอจัง เด็ก Bio 37 

PSU BIOLOGY  37 (สวยถึกและบึกบึน)

กำลังหาอาหารกิน อิอิอิ กับ เพื่อนไซน์ รักแกนะ (โปรเจคค๊า)

นอกจากภาคสนามแล้ว เด็ก BIO ต้องเข้าห้อง LAB ด้วยจ้า (โปรเจค)

ความสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี(เรเร่แห่ง Bio 37)

Herpetology หญิงนุ้ย ไซน์ อาจารย์ลูกเกด นุด เรเร่

ครอบครัวของฉัน (บัณฑิตจารีพร ผลมูล)

ช่างกล้าเนอะ

  ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (แม่เปล่าพามาเที่ยว หนูมาเอง)

ครั้นอายุเวียนมาครบ 22 ปี รู้สึกว่าตนเองยังอ่อนประสบการณ์ จึงเกิดความคิดเรื่องการศึกษาต่อในระดับปริญญาโท เพื่ออนาคตของตนเองที่สดใสในวันข้างหน้า มุ่งหน้าชวนเพื่อนสนิทไปสู่เมืองกรุง ณ มหาวิทยาศรีนครินทรวิโรฒ คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาวิทยาการทางการศึกษาและการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ นับว่าเป็นมหาลัยในฝัน ครั้งหนึ่งเคยมาสอบ แต่ต้องพบกับความผิดหวัง แต่วันนี้เขาให้โอกาสกับตัวฉันแล้ว ฉันก็จะทำหน้าที่ของฉันให้เต็มที่และสุดกำลังที่มี 5555 อนาคตของฉันคือ เป็นผู้ถ่ายทอดองค์ความรู้ที่มีประสิทธิภาพให้แก่เยาวชนของชาติต่อไปในภายภาคหน้า (สู้ๆๆๆจารีพร) 

ดีใจมากค่ะที่ มศว ให้โอกาสเรย์อีกครั้ง (อย่างกะนางสาวไทย) มากไปนะเรา ดีใจมากเลยที่ทำให้เรามาพบกันค่ะ ในสาขาวิชาวิทยาการทางการศึกษาและการจัดการเรียนรู้ นอกจากได้ความรู้แล้ว ยังคงมีสิ่งดีๆแอบแฝงอยู่ภายในตัวความรู้ นั้นคือ คำว่า มิตรภาพ ของเพื่อนๆทุกคนค่ะ 

สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า วกจ จ้า

รอยยิ้มอันสดใส

ท่าใครท่ามัน จัดเต็มคร้า

อารมณ์แบบว่า ดีใจที่จะขึ้นสู่ยอดดอย

วกจ วิทยาศาสตร์ (สวยค่ะ)

สำหรับการเรียนก็ล่วงมา 1 ภาคการศึกษาแล้วค่ะตอนนี้ เป็นอะไรที่ต้องปรับเปลี่ยนตนเองมากค่ะ         เพราะเรย์ได้เปลี่ยนเส้นทางเดินทางการศึกษา จากวิทยาศาสตร์ มาเป็น ศึกษาศาสตร์ แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดีค่ะเพราะทุกคนช่วยเหลือกันในการทำงาน สนุกมากค่ะ แม้งานหรือการบ้านจะมากเพียงไรก็ตามแต่ จารีพร ก็ไม่ยอมแพ้ และจะสู้ต่อไปเพื่ออนาคตที่ดีในวันข้างหน้าค่ะ (ปลอบใจตนเอง) สิ่งหนึ่งที่สังเกตุได้เห็นชัดจากพัฒนาการของตนเองในทางที่ดีขึ้น คือ การกล้าแสดงออกต่อสาธารณชน หวังว่าในเทอมต่อๆไปการพัฒนาการของตนเองจะต้องดีขึ้นต่อไปเรื่อยๆ สู้ตายค่ะ สู้ไปด้วยกัน ชาว กศม แห่ง มศว อิอิอิ 

    สุดท้ายและท้ายสุด พ่อขอ 3 คำนะลูก ค่ะพ่อ

ขยัน มานะ อดทน

(ของเขาดีจริงๆนะ)

แล้วเรามาแลกเปลี่ยนข่าวสารกันอีกนะค่ะทุกคน 
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เรเร่ วกจ วิทยาศาสตร์ค่ะ